เมื่อวันที่ ๖ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๐ พระอาจารย์โสภา

ได้มาพบที่ดินบริเวณที่ตั้งวัดในปัจจุบันมองเห็นภูเขาเขียว

เหมือนกับที่เคยนิมิตเห็นภูเขาสองลูกมาก่อน จึงทำอาศรม

สำหรับพักอาศัยชั่วคราว  ภายหลังสถานปฏิบัติธรรม

"บ้านไร่ปลายตะวัน"ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่พักสงฆ์ได้ปวารณา

เพื่อจะถวายไม้ให้เป็นสมณบริโภค แต่พระอาจารย์โสภา ท่านได้บอกปัดถึง ๓ ครั้ง

       วันหนึ่ง พระอาจารย์โสภาเกิดนิมิตฝันว่า องค์หลวงตา

มหาบัว ญาณสัมปันโน นั่งรถมาจอดในบริเวณที่พักสงฆ์

แห่งนี้ ท่านจึงให้พระอาจารย์อำนวย สุขวัฑฒโน พิจารณา

ดูว่า ไม้ที่สถานปฏิบัติธรรมบ้านไร่ปลายตะวันต้องการ

จะถวายนั้น สามารถนำมาทำให้เกิดประโยชน์อย่างใด

ได้บ้าง พระอาจารย์อำนวยพิจารณาแล้วเห็นว่าไม้นั้น

สามารถทำเสาได้ ๓๒ ต้น พระอาจารย์โสภาได้พิจารณา

ใคร่ครวญเกี่ยวกับนิมิตที่องค์หลวงตามหาบัวนั่งรถมา

จอดในบริเวณที่พักสงฆ์แห่งนี้ จึงให้นำไม้นั้นมาสร้างศาลา

โดยใช้เวลาสร้างแล้วเสร็จ ๔ เดือน

       วันที่ ๖ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๒ นับเป็นวันที่สร้างศาลาเสร็จเพียง ๑๕ วัน และแล้วองค์หลวงตามหาบัว

ก็ได้เดินทางมาที่พักสงฆ์แห่งนี้เป็นครั้งแรกเหมือนกับ

ในนิมิต พระอาจารย์โสภาจึงทราบทันทีว่า “กระเทือน

เลื่อนลั่น” นั้นหมายความว่าอย่างไร